Τεχνολογία της Αναπτυξιακής Κατάρτισης

Σε συνδυασμό με την εντατική τεχνολογική εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, οι προηγμένες ιδέες διδασκαλίας και ανατροφής είναι ντυμένες με τη μορφή τεχνολογίας. Ένα από τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα τεχνολογία της αναπτυξιακής μάθησης.

Η ψυχολογική βάση της αναπτυξιακής μάθησης έχουν τεκμηριωθεί από μια εξαιρετική εγχώριαψυχολόγος L.S. Βίγκοτσκι. Κατέγραψε για πρώτη φορά την προτεραιότητα της ανάπτυξης στην εκπαίδευση και την ανατροφή. Ο προσανατολισμός στην έννοια του LS Vygotsky ως "ζώνη της εγγύς ανάπτυξης" στην εκπαίδευση έγινε η βάση πολλών ψυχολογικών και παιδαγωγικών μελετών, πειραμάτων στην εκπαίδευση.

Οι οπαδοί του επιστήμονα A.N. Leontiev, Ρ. Υα. Το Halperin ανέπτυξε μια ψυχολογική θεωρία της δραστηριότητας στην οποία οι ιδέες του LS Vygotsky αναπτύχθηκαν περαιτέρω. Η εφαρμογή της αναπτυξιακής εκπαίδευσης στο δημοτικό σχολείο πραγματοποιήθηκε από τον L.V. Ο Zankov, και αργότερα, ο D.B. Elkonin and V.V. Davydov στην πρακτική των πειραματικών σχολών.

Η ικανότητα ανάπτυξης υπάρχει σε ένα πρόσωπο μεγέννηση. Η ανάπτυξη οφείλεται σε ορισμένους κληρονομικούς μηχανισμούς, αλλά το κοινωνικό περιβάλλον είναι επίσης ένας βασικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Μια σημαντική ιδιότητα ενός ατόμου - η αυτορρύθμιση, η αυτοδιαχείριση - επηρεάζει τη διαδικασία της ανθρώπινης ανάπτυξης, η οποία λαμβάνει χώρα σε μια μεμονωμένη παραλλαγή. Η διαδικασία ανάπτυξης χαρακτηρίζεται από ελαστικότητα και ανομοιομορφία. Οι αλλαγές ηλικίας καθορίζουν τις ποσοτικές και ποιοτικές ευκαιρίες ανάπτυξης.

Σε σχέση με την ανάπτυξη της θεωρίας των αναπτυσσόμενωνήταν προτεινόμενο ότι το παιδί από την προσχολική ηλικία είναι σε θέση να κυριαρχήσει πολλές κοινές θεωρητικές έννοιες. Από αυτή την άποψη, είναι δυνατό να ενεργοποιηθεί η ψυχική ανάπτυξη μέσω του περιεχομένου του εκπαιδευτικού υλικού, στο οποίο δίδεται προτεραιότητα στην αύξηση του θεωρητικού επιπέδου.

Τεχνολογία της Αναπτυξιακής Κατάρτισης περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση του δασκάλου και των μαθητώνβάσει της συλλογικής την εμπορική δραστηριότητα, βρίσκοντας διάφορους τρόπους για την επίλυση των εκπαιδευτικών προβλημάτων μέσα από την οργάνωση του εκπαιδευτικού διαλόγου στην έρευνα και διερευνητική δραστηριότητα των μαθητών.

Τεχνολογία της Αναπτυξιακής Κατάρτισης περιλαμβάνει την τόνωση των αντανακλαστικών ικανοτήτων του παιδιού, τις διδακτικές ικανότητες αυτοέλεγχου και αυτοεκτίμησης.

Τεχνολογία της Αναπτυξιακής Κατάρτισης βασίζεται στις έννοιες της αναπτυξιακής μάθησηςΡώσοι επιστήμονες (LV Zankov, VV Davydov, DB Elkonin, ZI Kalmykova, EN Kabanova, GA Tsukerman, IS Yakimanskaya, GK Selevko και άλλα) που βασίζονται σε διάφορες πτυχές της παιδικής ανάπτυξης και ορισμένων παρακινητικών συνιστωσών.

Για παράδειγμα, L.V. Zankov, V.V. Davydov, D.B.Το Elkonin βασίζεται στην ανάπτυξη των εννοιών της αναπτυξιακής μάθησης για το γνωστικό ενδιαφέρον. Η Yakimanskaya δίνει προτεραιότητα στην ατομική εμπειρία του ατόμου. Ο G. Altshuller, ο I. Volkov, ο Ι. Ivanov επικεντρώνονται στις δημιουργικές ανάγκες των μαθητών και του G.K.Selevko στις ανάγκες της αυτοβελτίωσης. Σε κάθε περίπτωση, οι τεχνολογίες της αναπτυξιακής μάθησης θεωρούν το παιδί ως ανεξάρτητο θέμα της μαθησιακής διαδικασίας, αλληλεπιδρώντας με τον περιβάλλοντα κόσμο.

Στην πρακτική της σχολικής εκπαίδευσης, οι πιο διαδεδομένες τεχνολογίες ανάπτυξης της κατάρτισης ήταν οι LV Zankov και DB Elkonin-VV Davydov.

Διδακτική Αρχές Αναπτυξιακής Εκπαίδευσης Λ. Ζάνκοβα:

- Ένα υψηλό επίπεδο πολυπλοκότητας με έναν ταχύ ρυθμό μαθησιακού υλικού.

Η θεωρητική γνώση διαδραματίζει ηγετικό ρόλο.

- Διευκόλυνση της συνειδητοποίησης της διαδικασίας εκμάθησης.

- Γενική ανάπτυξη όλων των φοιτητών.

Διδακτικές βάσεις ανάπτυξης της εκπαίδευσης DB Elkonin-VV Davydova:

- Ο σκοπός της διδασκαλίας είναι ο σχηματισμός της θεωρητικής σκέψης και συνείδησης.

- Το περιεχόμενο της κατάρτισης κυριαρχείται από ένα σύστημα επιστημονικών εννοιών που βασίζονται σε κοινές μεθόδους διδακτικών δραστηριοτήτων.

- Μεθοδολογικά χαρακτηριστικά - προβληματική παρουσίαση του εκπαιδευτικού υλικού, χρήση της μεθόδου διδασκαλίας, οργάνωση δραστηριοτήτων συλλογικής διανομής.