Γενικά έξοδα παραγωγής

Στη διαδικασία παραγωγής στην επιχείρησηυπάρχουν δαπάνες που δεν σχετίζονται άμεσα με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο δαπάνης. Κατατάσσονται ως γενικά έξοδα παραγωγής. Εκτός από τις δαπάνες διαχείρισης των καταστημάτων (τμήματα, τμήματα) των κύριων και βοηθητικών βιομηχανιών, συμπεριλαμβάνονται εκείνες για τη λειτουργία και τη συντήρηση μηχανημάτων και εξοπλισμού γενικού σκοπού.

Τα γενικά έξοδα παραγωγής περιλαμβάνουν:

1. Κόστος διαχείρισης της παραγωγής:

- τον μισθό της συσκευής διαχείρισης χώρων, καταστημάτων, διαρθρωτικών διαιρέσεων,

- εκπτώσεις για ιατρική ασφάλιση, κοινωνικές δραστηριότητες ·

- για την πληρωμή επίσημων επαγγελματικών ταξιδιών για εργαζόμενους σε οικόπεδα και καταστήματα.

2. Απόσβεση πάγιων και άυλων περιουσιακών στοιχείων τοπικών και καταστημάτων.

3. Έξοδα για τη συντήρηση γενικών περιουσιακών στοιχείων:

- επισκευή και λειτουργία.

- λειτουργική μίσθωση,

- ασφάλιση.

4. Έξοδα για την οργάνωση της παραγωγής και τη βελτίωση της τεχνολογίας παραγωγής:

- οι μισθοί των εργαζομένων,

- εκπτώσεις στα κοινωνικά κεφάλαια ·

- Οι δαπάνες που αποσκοπούν στη βελτίωση των προϊόντων, τη βελτίωση της αξιοπιστίας τους και άλλων χαρακτηριστικών απόδοσης.

- πληρωμή για υπηρεσίες και εργασίες εξωτερικών οργανισμών.

5. Κόστος που προορίζεται για τη συντήρηση βιομηχανικών εγκαταστάσεων (φωτισμός, θέρμανση, αποστράγγιση και παροχή νερού, άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας) και τη διαδικασία παραγωγής (μισθοί του γενικού προσωπικού παραγωγής, κρατήσεις για ιατρική ασφάλιση και κοινωνικές δραστηριότητες).

6. Κόστος για την τεχνολογία ασφάλειας, τον τεχνολογικό έλεγχο, την προστασία του περιβάλλοντος και την εργασία.

7. Λοιπά έξοδα:

- έλλειψη ημιτελούς παραγωγής, από αλλοίωση και απώλεια υλικών αξιών ·

- έξοδα για την κυκλοφορία υλικών, πρώτων υλών εντός της επιχείρησης,

- καταβολή του χρόνου διακοπής.

Η κατανομή του γενικού κόστους παραγωγής έχειορισμένες λειτουργίες. Δεδομένου ότι οι δαπάνες αυτές αποδίδονται σε έμμεσες δαπάνες, είναι οικονομικά σκόπιμο να διανέμονται και να τηρούν μια τέτοια έννοια ως κανονική δυναμικότητα. Ο όρος αυτός σημαίνει τον αναμενόμενο μέσο όγκο παραγωγικής δραστηριότητας που επιτυγχάνεται υπό την προϋπόθεση της κανονικής δραστηριότητας για διάφορους κύκλους λειτουργίας ή έτη. Παράλληλα, λαμβάνεται υπόψη ο προγραμματισμένος όγκος συντήρησης της παραγωγής. Η κανονική ισχύς καθορίζεται από την ίδια την οργάνωση. Το γενικό κόστος παραγωγής υπολογίζεται βάσει της κανονιστικής ικανότητας. Διακρίνονται σε μεταβλητές και σταθερές. Η εταιρεία καθορίζει ανεξάρτητα τη σύνθεση και τον κατάλογο αυτών των δεικτών.

Μεταβλητά έξοδα είναι τα έξοδα διαχείρισης καιΣυντήρηση της παραγωγής, η οποία μεταβάλλεται ανάλογα με τις προσαρμογές του όγκου παραγωγής. Διανέμονται σε όλα τα αντικείμενα κόστους χρησιμοποιώντας την επιλεγμένη βάση διανομής (όγκους παραγωγής, μισθούς, ώρες εργασίας) βάσει της πραγματικής ικανότητας της επιχείρησης κατά την περίοδο αναφοράς. Έτσι, περιλαμβάνονται πλήρως στο κόστος παραγωγής.

Τα σταθερά έξοδα είναι τα έξοδα διαχείρισης καιδιατήρηση της παραγωγής, οι οποίες είναι αρκετά σταθερές (παρά τις μεταβολές του όγκου παραγωγής). Καταλογίζονται σε αντικείμενα κόστους χρησιμοποιώντας μια ειδική βάση δεδομένων (όγκοι παραγωγής, μισθοί, ώρες εργασίας), με βάση την υπολογισμένη κανονική ικανότητα της επιχείρησης. Τα μη διανεμηθέντα πάγια έξοδα περιλαμβάνονται στην τιμή κόστους των προϊόντων που παράγονται κατά την περίοδο κατά την οποία προέκυψαν. Η διαφορά μεταξύ της πραγματικής σταθερής δαπάνης και του ποσού που υπολογίζεται βάσει της κανονικής παραγωγικής ικανότητας περιλαμβάνεται στο κόστος των πωληθέντων προϊόντων. Με την παρουσία πολλών καταστημάτων ή τμημάτων στην επιχείρηση, τα γενικά έξοδα παραγωγής διανέμονται στο τμήμα τους.

Η λογιστική του γενικού κόστους παραγωγής βασίζεται:

- την επιλεγμένη βάση κατανομής του κόστους ·

- υπολογισμένη κανονική ισχύς.

- τη συνολική προγραμματισμένη αξία των γενικών εξόδων παραγωγής, με την κατανομή τους σε σταθερές και μεταβλητές.

Η λογιστική τους γίνεται στο λογαριασμό 25 "Γενικά έξοδα παραγωγής".

</ p>