Ο έλκος του δωδεκαδακτύλου είναι μια χρόνια ασθένεια,που είναι επιρρεπής σε υποτροπή. Εκδηλώνεται με φλεγμονή στη βλεννογόνο που συμβαίνει ως αποτέλεσμα της διαταραχής του νευρικού και χυμικού μηχανισμού ελέγχου των εκκριτικά-τροφικών διεργασιών στο έντερο.
Μεταξύ των κυριότερων αιτιών αυτής της νόσου είναι οι ακόλουθοι παράγοντες:
• επίδραση του Helicobacter pylori.
• σταθερή καταπόνηση και κατάθλιψη.
• κληρονομικότητα.
• υποσιτισμός, κάπνισμα.
• λήψη ορισμένων φαρμάκων.
Έλκος του δωδεκαδάκτυλου: συμπτώματα
Μεταξύ των κλινικών εκδηλώσεων αυτής της ασθένειας, πρέπει να θυμηθούμε τον κοιλιακό πόνο, ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται τη νύχτα. Χαρακτηρίζεται από τον "πεινασμένο" πόνο.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι σε ηλικιωμένους ασθενείς η πεπτική έλκος μπορεί να εμφανιστεί χωρίς μια έντονη κλινική, γεγονός που δυσχεραίνει τη διάγνωση.
Τα συμπτώματα του έλκους του δωδεκαδακτύλου συχνά επιδεινώνονταιτην άνοιξη και το φθινόπωρο. Η παρουσία ενός ελκωτικού ελαττώματος δεικνύεται όχι μόνο από τον πόνο, αλλά και από την αίσθηση υπερχείλισης του στομάχου, βαρύτητα. Αξίζει να θυμηθούμε ότι η ένταση του πόνου μπορεί να μην αντιστοιχεί στη σοβαρότητα της βλάβης του εντερικού βλεννογόνου. Μερικές φορές παροξυσμοί είναι ασυμπτωματικοί, οπότε ακόμη και πολύ μικρός πόνος μπορεί να χρειαστεί άμεση παρέμβαση από επαγγελματίες του ιατρικού τομέα.
Μέθοδοι θεραπείας
Στη θεραπεία αυτής της ασθένειας, οι κύριες προσπάθειεςαποστέλλονται για να εξαλείψουν την αιτία τους και να σκοτώσουν το Helicobacter pylori με τη βοήθεια αντιβιοτικών. Με σωστή θεραπεία, τα συμπτώματα των δωδεκαδακτυλικών ελκών εξαφανίζονται γρήγορα και οι παροξύνσεις δεν εμφανίζονται αργότερα.
Όταν τα συμπτώματα των δωδεκαδακτυλικών ελκών δημιουργούν καιδεν υπόκεινται σε συντηρητική θεραπεία, παρουσιάζεται χειρουργική επέμβαση. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης απομακρύνονται οι θέσεις με ελκώδη ελαττώματα, καθώς και τα μεμονωμένα νευρικά κλαδιά, τα οποία επηρεάζουν περαιτέρω την οξύτητα.
Μετά τη θεραπεία, οι ασθενείς πρέπεινα υποβάλλονται σε επανειλημμένες εξετάσεις σε γαστρεντερολόγο τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Αυτό βοηθά στην αποφυγή παροξύνσεων και σοβαρών επιπλοκών καθώς και στον έλεγχο της πορείας αυτής της εντερικής ασθένειας.
</ p>