Ο όρος "ξηρό δίκαιο" ονομάζεται συνήθως απαγόρευση (πλήρης ή μερική) του κύκλου εργασιών των ουσιών που περιέχουν οινόπνευμα.
Στεγνό δίκαιο στις ΗΠΑ
Την περίοδο 1920-1933 στις Ηνωμένες Πολιτείες ενήργησεαπαγόρευση της πώλησης, μεταφοράς και παραγωγής αλκοόλ. Απαγόρευση στην Αμερική εισήχθη μετά την έκδοση του δέκατου όγδοου Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ. Οι εγκληματίες δηλώθηκαν τόσο για την κατοχή αλκοόλ όσο και για την κατανάλωσή του. Η στάση απέναντι στην απαγόρευση του αλκοόλ στην αμερικανική κοινωνία ήταν διττή. Από τη μία πλευρά, οι υποστηρικτές του νόμου που θεωρούνται ως νίκη για την ηθική και την υγεία. Η αναμφισβήτητη επιτυχία ήταν η μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ διπλασιάστηκε στη δεκαετία του '20, η οποία παρέμεινε κάτω από το επίπεδο που αντιστοιχεί στην περίοδο πριν από την απαγόρευση, μέχρι το 1940. Από την άλλη πλευρά, οι αντίπαλοι του νόμου ( «υγρή») επέκρινε την απαγόρευση, χαρακτηρίζοντάς την εισβολή των αγροτικών προτεσταντικής ιδανικών σε διάφορες πτυχές της ζωής των πολιτών, των μεταναστών και των Καθολικών. Παρά τα θετικά αποτελέσματα των απαγορευτικό νομοθεσίας, οι αρνητικές συνέπειες για τη χώρα ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερο από το επιτρεπόμενο αντίπαλοι του νόμου μετά από 13 χρόνια για να επικυρώσουν την εικοστή πρώτη τροποποίηση του Συντάγματος, για την κατάργηση της μια αντιλαϊκή απαγόρευση στην Αμερική.
Ένα από τα θλιβερά αποτελέσματα ήταν σημαντικόαύξηση του αριθμού των εγκληματικών ομάδων. Σχετικά με τον εαυτό της για πρώτη φορά δήλωσε την αμερικανική μαφία. Πολλές εγκληματικές οργανώσεις επωφελούνται από το λαθρεμπόριο, την παράνομη παραγωγή και τη διανομή αλκοόλ. Τα αλκοολούχα μέτρα επηρέασαν αρνητικά την οικονομία της χώρας. Οι χρόνοι του ξηρού νόμου σηματοδοτήθηκαν από την αχαλίνωτη διαφθορά στις τάξεις της αστυνομίας και μεταξύ των πολιτικών.
Η θλιβερή εμπειρία της αναγκαστικής διαυγαστικότητας στην ΕΣΣΔ
Οι εκστρατείες κατά του αλκοόλ που πραγματοποιήθηκαν στην ΕΣΣΔ ήταν εξαιρετικά αντιδημοφιές με τα μέτρα της κυβέρνησης με στόχο τη μείωση της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών.
Η τελευταία εκστρατεία διατηρήθηκε στη μνήμη των ανθρώπωνυπό την επωνυμία "ξηρός νόμος του Γκορμπατσόφ". Ο Μιχαήλ Σεργκέιτς ξεκίνησε την έναρξη της μάχης κατά της μεθυσίας αμέσως μετά την έλευση στην εξουσία. Ιδρύθηκε το 1985, η κατάσταση στη σοβιετική κοινωνία απαιτούσε αποφασιστική δράση, λόγω του αλκοολισμού στη χώρα έφτασε το μέγεθος μιας εθνικής καταστροφής. Ελήφθησαν περιοριστικά μέτρα, η οποία οδήγησε σε νηφάλια πληθυσμού έχει βελτιωθεί σημαντικά δημογραφικά στοιχεία, αύξηση του προσδόκιμου ζωής του ανδρικού πληθυσμού, μείωσε τον αριθμό των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν ενώ σε κατάσταση μέθης. Αλλά η απαγόρευση του αλκοόλ στη Σοβιετική Ένωση, καθώς και ο ξηρός νόμος στην Αμερική, οδήγησαν σε οικονομική παρακμή. Η έλλειψη κέρδους από την πώληση αλκοολούχων προϊόντων σε σύντομο χρονικό διάστημα οδήγησε σε έλλειμμα προϋπολογισμού. Οι νομοθέτες περίμενε κανείς, βέβαια, το άλλο φαινόμενο, αλλά ήταν ουρές χιλιομέτρων στα καταστήματα, και πολλές περιπτώσεις δηλητηρίασης, χημικών ουσιών με βάση την αλκοόλη, άνθηση ζυθοποιίας, την παράνομη παρασκευή ποτών. Σε μαζική συνείδηση της εκστρατείας κατά του αλκοόλ είχε θεωρηθεί ως παράλογη απόφαση των αρχών στρέφονται κατά των «απλών ανθρώπων», ανάγκασε όλη τη διαδρομή για να «πάρει» το αλκοόλ, είναι ακόμα διαθέσιμες για το κόμμα και την οικονομική ελίτ. Ωστόσο, οι ηγέτες της χώρας γνώριζαν ποια απογοητευτικά αποτελέσματα οδήγησαν τον ξηρό νόμο στην Αμερική και τη Φινλανδία. Παραμένει ένα μυστήριο για τους οποίους αρχικά καταδικασμένη σε αποτυχία περιορισμός της κατανάλωσης αλκοόλ από διοικητικά μέτρα ο αρχηγός του κράτους φαινόταν η μόνη σωστή λύση στο πρόβλημα του αλκοολισμού.</ p>
