Κρατική πολιτική

Η κρατική πολιτική είναι αένα σύνολο σαφώς καθορισμένων σχέσεων που προκύπτουν από όλες τις πιθανές αλληλεπιδράσεις μεταξύ ομάδων με βάση τη συγκράτηση, την άσκηση και την κατάκτηση της εξουσίας. Με τους στόχους της, η κρατική πολιτική ικανοποιεί τα σημαντικά συμφέροντα των κατοίκων της χώρας. Παίρνει μια ποικιλία παρορμήσεων από την κοινωνία, η οποία πρωτίστως επιδιώκει να επιτύχει τους στόχους της, ικανοποιώντας πρωτίστως τις δικές της ανάγκες και ενδιαφέροντα. Το κράτος συμμετέχει ως διαμεσολαβητής στη ρύθμιση κάθε είδους αναδυόμενων συγκρούσεων και διαφορών.

Η κρατική πολιτική είναι μια ολιστική καιποιοτικά καθορισμένη περιοχή της κοινωνικής ζωής. Η δομή της περιλαμβάνει στοιχεία όπως η πολιτική συνείδηση, η πολιτική διαδικασία και, φυσικά, ένα πολιτικό σύστημα, ο κύριος θεσμός του οποίου είναι το κράτος.

Πολιτική δραστηριότητα του κράτους, όπωςσυνήθως έχει μια τεράστια ποικιλία τύπων και τύπων. Ένας από αυτούς είναι η πολιτική κρατικών εσόδων. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής πολιτικής. Σκοπός του είναι να επιλύσει σημαντικά καθήκοντα. Το πρώτο καθήκον είναι να παράσχει βοήθεια σε εκείνα τα τμήματα του πληθυσμού που το χρειάζονται ιδιαίτερα (αυτό οφείλεται στην κοινωνική ασφάλιση). Την ίδια στιγμή, τα έσοδα του κράτους από τον πληθυσμό ανακατανέμονται με την επιβολή διαφόρων φόρων και τελών. Δεδομένου ότι στη Ρωσία η κρατική πολιτική στοχεύει να βοηθήσει τους φτωχούς, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι οι φόροι που εισπράττονται από έναν πληθυσμό με μεγάλα εισοδήματα πηγαίνουν σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Όλα αυτά συμβαίνουν με τη βοήθεια των κοινωνικώνμεταβιβάσεις, δηλαδή συστήματα χρημάτων που πραγματοποιούν πληρωμές στο κοινό. Στόχος τους είναι η πρόληψη της εγκληματικότητας, η ανάπτυξη των αρχών του ανθρωπισμού στην κοινωνία και η υποστήριξη της ζήτησης.

Η κρατική πολιτική στο σύνολό της στοχεύειέτσι ώστε κατά την οργάνωση του προϋπολογισμού και τη διανομή του εισοδήματος, σημαντικό μέρος αυτών λαμβάνει τον πληθυσμό στον οποίο χρειάζονται. Αυτό, με τη σειρά του, συμβάλλει στην κανονική αναπαραγωγή της εργασίας και στη μείωση της έντασης στην κοινωνία. Αλλά αυτή η ανακατανομή του προϋπολογισμού, κατά κανόνα, περιορίζεται συνήθως από τις οικονομικές δυνατότητες του κράτους, καθώς τα έσοδα του προϋπολογισμού μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλα που, στην πραγματικότητα, οδηγούν σε δημοσιονομικό έλλειμμα. Εάν ληφθεί απόφαση χρηματοδότησης, ακόμη και σε μια τέτοια κατάσταση, είναι πιθανό ότι αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση των φόρων επί του πληθυσμού, έτσι ώστε να καλυφθούν οι δαπάνες και, κατά συνέπεια, ο πληθωρισμός. Και αυτό θα υπονομεύσει σημαντικά την κανονική λειτουργία της οικονομίας της αγοράς.

Από τα προηγούμενα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότιότι η κρατική πολιτική αποσκοπεί πρωτίστως στην κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας και στην εξασφάλιση για τα μέλη της μιας φυσιολογικής ανάπτυξης και αξιοπρεπούς διαβίωσης.