Με την γενικώς αποδεκτή έννοια, μια επιχειρηματική στρατηγικήθεωρούνται ως η γενική κατεύθυνση της δραστηριότητας, παρέχοντας το συντονισμό των σκοπών, των δυνατοτήτων της εταιρείας και των συμφερόντων των εργαζομένων της. Κατά την ανάπτυξη μιας στρατηγικής, είναι απαραίτητο να τηρηθεί η αρχή της συστηματικής και να ληφθούν υπόψη οι πραγματικές συνθήκες μιας συγκεκριμένης περιόδου ανάπτυξης της εταιρείας.
Μια εταιρική επιχειρηματική στρατηγική που χρησιμοποιείως βασική αρχή των συστημάτων διαχείρισης, αυτό σημαίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά το διαθέσιμο υλικό και πνευματικών πόρων, προκειμένου να επιτευχθούν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Για εμπορικούς οργανισμούς είναι να αποκτήσει την οικονομική (έσοδα, κέρδη) ή την κοινωνική δράση μέσα από την παραγωγή ή την παροχή υπηρεσιών με το μικρότερο κόστος και την ποιότητα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της αγοράς. Η επιτυχής εφαρμογή των προϊόντων (υπηρεσιών) μπορεί να παρέχεται με την παρουσία των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Ως εκ τούτου, η στρατηγική πρέπει να περιλαμβάνει (εκτός από θέματα όπως η εταιρική αποστολή, η αρχή των συστημάτων, τα προϊόντα (υπηρεσίες), επιχειρηματικό χαρτοφυλάκιο, τους πόρους, προσέλκυση επενδύσεων) την ανάπτυξη και τη χρήση των καινοτομιών, με βάση την οποία θα πρέπει να κατακτηθεί νέων τεχνολογιών, τη δημιουργία νέων τύπων προϊόντων ή βελτιώσεις στις υπάρχουσες, παρέχεται πρόσβαση σε νέες αγορές.
Ο ορισμός μιας στρατηγικής για κάθε οργανισμόέχει τις δικές του πρωτότυπες προσεγγίσεις που λαμβάνουν υπόψη την αρχή της συστημικής φύσης στην ψυχολογία και που εξαρτώνται από το πνευματικό δυναμικό, τη δυναμική της ανάπτυξης, τη θέση της αγοράς, τα χαρακτηριστικά των παρεχόμενων αγαθών ή υπηρεσιών, την οικονομική θέση και άλλους παράγοντες. Ταυτόχρονα, όπως παρατηρούν οι ειδικοί, προέκυψε μια συγκεκριμένη υποθετική δομή του στρατηγικού σχεδίου, η οποία επιτρέπει την εφαρμογή της αρχής της συστηματικότητας στην αξιολόγηση των παραγωγικών, οικονομικών και εμπορικών δραστηριοτήτων, την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης των πόρων. Η κεντρική θέση στη δομή αυτή καταλαμβάνεται από την καινοτόμο δραστηριότητα ως τον σημαντικότερο παράγοντα που επηρεάζει την επίτευξη των στόχων της οργάνωσης.
Η αρχή της συστηματικότητας προβλέπει ότι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εφαρμογή μιας στρατηγικής διαχείρισης βασισμένης στην καινοτομία είναι οι εξής:
1) Την παρουσία ενός καινοτόμου κέντρου ικανού να δημιουργήσει δημιουργικές ιδέες και να δημιουργήσει νέες τεχνικές λύσεις στο επίπεδο των εφευρέσεων.
2) ένα αποτελεσματικό σύστημα επιλογής καινοτόμων σχεδίων αξιολογώντας την τεχνική και οικονομική σημασία τους ·
3) μια στοχοθετημένη προσέγγιση για την ανάπτυξη και την υλοποίηση των σχεδίων ·
4) ατομικό και συλλογικό ενδιαφέρον για την επίτευξη των στόχων του έργου ·
5) οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που παρέχουν ευαισθησία στην καινοτομία ·
6) αποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης έργου ·
7) προσανατολισμό για την κάλυψη των αναγκών της αγοράς.
Τα βασικά καθήκοντα του συστήματος αυτού του κέντρου καινοτομίας είναι:
α) καθορισμός των κατευθύνσεων της καινοτόμου ανάπτυξης του οργανισμού ·
β) δημιουργώντας μια ιδέα (ιδέα) για τη δημιουργία ενός νέου προϊόντος ή τεχνολογίας,
γ) επιλογή και αξιολόγηση διαθέσιμων εναλλακτικών λύσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ανάλογα.
δ) την ανάπτυξη ενός προγράμματος Ε & Α και ενός οργανωτικού μοντέλου για την εφαρμογή του ·
ε) ανάπτυξη τεχνικής τεκμηρίωσης και επαλήθευση της δυνατότητας κατασκευής του νέου προϊόντος ·
ε) αιτιολόγηση των δεικτών οικονομικής αποδοτικότητας και των απαραίτητων οικονομικών πόρων (προϋπολογισμός) για την εφαρμογή του.
Δεδομένου του αυξανόμενου διεθνούς χαρακτήραο ανταγωνισμός και η επιθυμία να είναι ηγέτες στην παραγωγή νέων προϊόντων, η οποία απαιτεί υψηλό κόστος Ε & Α, μαζί με τα υπάρχοντα ερευνητικά κέντρα, είναι σκόπιμη η ανάπτυξη ερευνητικών κοινοπραξιών. Το καθήκον τους είναι η διαμόρφωση των εννοιών των σύγχρονων τεχνολογιών και η ανάπτυξη εξατομικευμένων προϊόντων και διαδικασιών διεξάγονται από κέντρα καινοτομίας εντός επιχειρήσεων.
</ p>