Δικαστική ψυχιατρική

Η ιατροδικαστική ψυχιατρική είναι μια εφαρμοσμένη βιομηχανίαγενική ψυχιατρική. Η επιστήμη (στη γενική ψυχιατρική έννοια) μελετά τα πρότυπα ανάπτυξης, εμφάνισης και πιθανής έκβασης μιας συγκεκριμένης ομάδας ασθενειών (παθολογιών). Αυτές οι παθολογίες συνοδεύονται από διαταραχές στην ψυχή. Σκοπός της μελέτης είναι να παρέχεται στους ασθενείς η κατάλληλη φροντίδα.

Η ιατροδικαστική ψυχιατρική ασχολείται με την έρευναψυχικές διαταραχές όσον αφορά τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελούνται κατά την εκδίκαση της δικαιοσύνης σε αστικές και ποινικές υποθέσεις. Με βάση τα συμπεράσματα των συναφών εμπειρογνωμόνων αυτού του κλάδου, το δικαστήριο λαμβάνει διαδικαστικές αποφάσεις. Στην περίπτωση αυτή, τα συμπεράσματα των εγκληματολογικών ψυχιάτρων υπόκεινται σε αξιολόγηση σε συνδυασμό με άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Η έκδοση διαδικαστικών αποφάσεων εκτελείται στο πλαίσιο αστικών ή ποινικών διαδικασιών. Όλα τα περιγραφόμενα ανωτέρω περιγράφουν αυτόν τον κλάδο της ιατρικής ως «ιατροδικαστική ψυχιατρική».

Η διαδικασία ποινικής δικαιοσύνης ως απεριλαμβάνεται προκαταρκτική έρευνα. Από την άποψη αυτή, τα εγκληματολογικά ψυχιατρικά ευρήματα χρησιμοποιούνται τόσο από το δικαστήριο όσο και από τον ανακριτή (εισαγγελέα ή ερευνητή).

Το αντικείμενο της μελέτης περιλαμβάνει, εκτός από τοαποδεκτές γενικές περιγραφές (π.χ. διάγνωση) πρόσθετες πληροφορίες. Ειδικότερα, η ιατροδικαστική ψυχιατρική δεν μπορεί να κάνει χωρίς ιατροδικαστική ψυχιατρική αξιολόγηση. Με άλλα λόγια, ο εμπειρογνώμονας κατά την εξέταση του κατηγορουμένου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο ασθενής είναι παρούσα πολλά χρόνια της χρόνιας ψυχικής ασθένειας. Στη γενική πρακτική, η διάγνωση αρκεί για να αποφασιστεί η βοήθεια του ασθενούς. Ιατροδικαστική και την ψυχιατρική ειδικότερα, απαιτεί τη χρήση πρόσθετων και πολύ συγκεκριμένα κριτήρια. Έτσι, ένας ειδικός που αξιολογεί την ψυχική κατάσταση του κατηγορούμενου πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα κατά πόσο αυτός (ο κατηγορούμενος) θα μπορούσε κατά τη στιγμή της διάπραξης της πράξης που του ενοχλήθηκε να συνειδητοποιήσει τον κοινωνικό κίνδυνο και την πραγματική φύση της δράσης του (αδράνεια) ή να τον κατευθύνει. Η διατύπωση αυτή καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό της σοβαρότητας (βάθος) βλάβες του κατηγορουμένου ψυχική ασθένεια.

Η ιατροδικαστική ψυχιατρική αξιολογεί και άλλαχαρακτηριστικά ψυχικών διαταραχών. Για παράδειγμα, η χρήση αναγκαστικών μέτρων είναι κατάλληλη μόνο εάν ο κατηγορούμενος κινδυνεύει για την ασθένειά του. Όταν αλλάζει η διανοητική κατάσταση, η χρήση ιατρικών αναγκαστικών μέτρων αναστέλλεται ακόμη και αν δεν έχει συμβεί η πλήρης εξάλειψη της νόσου και ο κατηγορούμενος παραμένει διανοητικά άρρωστος.

Ένας εγκληματολόγος ψυχίατρος εκτελεί δραστηριότητες που έχουναρκετές κατευθύνσεις, σχετικά ανεξάρτητες. Ταυτόχρονα, κάθε κατεύθυνση έχει τα δικά της καθήκοντα και μεθόδους για την επίλυσή τους. Επιπλέον εφαρμόζονται ειδικές νομικές μορφές που περιορίζουν τις δραστηριότητες του παραπάνω ειδικού.

Εξετάζεται ιατροδικαστική ψυχιατρική εξέτασηη κύρια δραστηριότητα ενός ειδικού που εξετάζει την ψυχική κατάσταση του κατηγορούμενου σε ποινικό ή αστικό δίκαιο. Διορίζεται από τον φορέα ή από το πρόσωπο που διεξάγει τη διαδικασία. Ταυτόχρονα, διατυπώνονται εργασίες που αντιπροσωπεύουν ορισμένες ερωτήσεις στον εμπειρογνώμονα. Τα όργανα που ορίζουν τη μελέτη συλλέγουν και παρέχουν υλικό σε ειδικούς, επιλέγουν ειδικούς (ιδρύματα ή άτομα), αξιολογούν το συμπέρασμα με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας. Εάν υπάρξει συμφωνία σχετικά με τα συμπεράσματα των εμπειρογνωμόνων, τα συμπεράσματα χρησιμοποιούνται για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις διαδικασίες.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι ειδικοί πραγματοποιούνΟι παραπάνω μελέτες δεν εμπιστεύονται την εξουσία. Από την άποψη αυτή, οι δηλώσεις όπως "οι εμπειρογνώμονες, αφού αναγνώρισαν τον κατηγορούμενο ως παράλογο, τον έστειλαν σε υποχρεωτική θεραπεία, απαλλάσσοντάς τον από ευθύνη", είναι εσφαλμένες. Οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται μόνο από το δικαστήριο.