Η δομή της ατμόσφαιρας της Γης

Η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας είναι ο αέραςΓη, προστατεύοντας την επιφάνεια από τις θανατηφόρες επιπτώσεις σε όλες τις ζώντες υπεριώδεις ακτίνες του Ήλιου. Επιπλέον, η ατμόσφαιρα αποτρέπει τη διείσδυση σκόνης και μετεωριτών από τον εξωτερικό χώρο.

Ατμοσφαιρική δομή: σύνθεση

Το προστατευτικό κέλυφος αποτελείται από ένα μείγμα αερίων: τα δύο τρίτα του όγκου του καταλαμβάνεται από άζωτο, το ένα πέμπτο είναι το οξυγόνο και το ένα τοις εκατό είναι τα αδρανή αέρια (κρυπτόν, αργόν, ήλιο και άλλα). Ο όγκος του αζώτου και του οξυγόνου είναι σχεδόν αμετάβλητος, καθώς το άζωτο ουσιαστικά δεν αντιδρά με άλλες ουσίες και ενώσεις και το οξυγόνο, παρά τις δαπάνες, αναπληρώνεται συνεχώς από τα φυτά.

Μέχρι το ύψος των 100 χιλιομέτρων, ο λόγος αυτών των αερίων σε ποσοστό δεν μεταβάλλεται πρακτικά. Αυτό οφείλεται στη συνεχή ανάμειξη των αέριων μαζών.

Εκτός από τα περιγραφόμενα συστατικά, η σύνθεση της ατμόσφαιραςπεριλαμβάνει περίπου 0,030 τοις εκατό διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο συγκεντρώνεται πιο κοντά στην επιφάνεια της γης. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται σε βιομηχανικά κέντρα, πόλεις, σε περιοχές με ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Επίσης, η ατμόσφαιρα περιλαμβάνει στη δομή τηςμια μικρή ποσότητα σκόνης και υδρατμών. Η ένταση του τελευταίου εξαρτήματος εξαρτάται από τη θερμοκρασία του αέρα του περιβάλλοντος: όταν αυξάνεται, σχηματίζονται περισσότερες ατμοί. Η παρουσία νερού στον αέρα στην κατάσταση ατμού καθιστά δυνατή την παρατήρηση τέτοιων φυσικών φαινομένων όπως η διάθλαση των ακτίνων του ήλιου, του ουράνιου τόξου κ.λπ.

Η σκόνη που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα εμφανίζεται κατά τη διάρκεια εκρήξεων ηφαιστείων, σκόνης και καταιγίδων άμμου, ως αποτέλεσμα της ατελούς καύσης καυσίμων σε θερμικούς σταθμούς.

Η πυκνότητα του περιβλήματος αέρα δεν είναι η ίδια παντού. Το ύψος της ατμόσφαιρας επηρεάζει αυτόν τον δείκτη. Το πιο πυκνό κέλυφος στην επιφάνεια του πλανήτη, και με το ύψος γίνεται λιγότερο συχνή. Ήδη σε απόσταση 11 χλμ. Η ατμόσφαιρα είναι 4 φορές λιγότερο συχνή από την επιφάνεια.

Σύνθεση ατμόσφαιρας: κάθετη τομή (στρωματοποίηση)

Ανάλογα με τις ιδιότητες του αερίου, της σύνθεσης και της πυκνότητας, το κέλυφος αέρα χωρίζεται σε 5 κύρια μέρη - ομόκεντρα στρώματα.

Το χαμηλότερο στρώμα είναι η τροπόσφαιρα, η ανώτερηόριο του οποίου βρίσκεται 10 χλμ από την επιφάνεια του πλανήτη στον ισημερινό προς τους πόλους, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 18 χιλιόμετρα. Το κάτω στρώμα περιέχει σχεδόν όλο το φυσικό αέριο νερό και σχεδόν το 80 τοις εκατό του συνολικού όγκου της ατμόσφαιρας.

Στην τροπόσφαιρα με υψόμετρο, η θερμοκρασία του αέρα μειώνεται: κάθε εκατό μέτρα γίνεται ψυχρότερη κατά 0,6 μοίρες και στο άνω όριο είναι μείον 45-50 μοίρες.

Σε αυτό το κέλυφος, υπάρχει μια συνεχής κίνηση του αέρα, η οποία κινείται και αναμιγνύεται. Μόνο εδώ υπάρχουν βροχές, υπάρχουν καταιγίδες, ομίχλες, καταιγίδες ή χιονοπτώσεις.

Το δεύτερο στρώμα, το οποίο είναι μέρος της ατμόσφαιρας,είναι η στρατόσφαιρα, η οποία εκτείνεται σε ύψος 55 χλμ. Αυτό το κέλυφος έχει χαμηλή πίεση και πυκνότητα αέρα. Οι σπάνιες μάζες αποτελούνται από τα ίδια αέρια με την τροπόσφαιρα, ωστόσο εδώ υπάρχει περισσότερο όζον. Η μέγιστη συγκέντρωση αυτού του ισοτόπου οξυγόνου παρατηρείται σε απόσταση 20-30 χλμ. Από την επιφάνεια. Η θερμοκρασία της στρατόσφαιρας αυξάνεται με υψόμετρο και στο ανώτερο όριο αυτό το ποσοστό είναι 0 μοίρες. Αυτό εξηγείται από την απορρόφηση του τμήματος της ηλιακής ενέργειας από το όζον, το οποίο προκαλεί τη θέρμανση του αέρα.

Πάνω από τη στρατόσφαιρα είναι η μεσόσφαιρα, το ύψοςπου απέχει 80 χλμ. από την επιφάνεια. Εδώ πάλι υπάρχει ήδη μια μείωση της θερμοκρασίας στους μείον 90 βαθμούς στο ανώτερο όριο, η πυκνότητα του αέρα είναι διακόσιες φορές λιγότερο από ό, τι στα επιφανειακά στρώματα της ατμόσφαιρας του πλανήτη.

Η απόσταση από 80 έως 800 χιλιόμετρα είναιΗ μεσόσφαιρα είναι το τέταρτο κέλυφος που εισέρχεται στη δομή της ατμόσφαιρας. Εδώ τα αέρια βρίσκονται σε ιονισμένη κατάσταση και η θερμοκρασία σε υψόμετρο 160 χλμ. Είναι 200 ​​μοίρες και στα 650 χλμ. Φθάνει τα 1500 βαθμούς Κελσίου. Εδώ σχηματίζονται ηλεκτρικά ρεύματα που δρουν στο μαγνητικό πεδίο και συμβαίνουν πολικές ακτίνες.

Το τελευταίο εξωτερικό κέλυφος ονομάζεται εξάσφαιρα,που βρίσκεται πάνω από 800 χιλιόμετρα. Εκεί ταχύτητα των σωματιδίων φθάνει σε ένα κρίσιμο σημείο στο οποίο μπορούν να διαφύγουν στο διάστημα ξεπεραστούν επίγεια βαρύτητας.