Ενιαίο κράτος

Η μορφή της κυβέρνησης είναι τουΗ δομή βασίζεται σε εθνικά και διοικητικά-εδαφικά χαρακτηριστικά, τα οποία χαρακτηρίζουν τη σχέση μεταξύ των συστατικών μερών της χώρας και των τοπικών αρχών της. Ορίζει την εσωτερική δομή του κράτους, το νομικό καθεστώς των συστατικών του στοιχείων και τη σχέση μεταξύ κεντρικών και τοπικών αρχών.

Κατανομή μιας ομοσπονδιακής, συνομοσπονδιακής και ενιαίας μορφής διακυβέρνησης.

Το πρώτο βασίζεται σε πολιτικές οντότητες,που έχουν μια συγκεκριμένη σφαίρα κρατικής ανεξαρτησίας. Η Ρωσία, το Μεξικό είναι ομοσπονδιακά κράτη. Συχνά, οι χώρες με αυτή τη μορφή διακυβέρνησης έχουν μεγάλη έκταση και πληθυσμό.

Η δεύτερη μορφή είναι μια ένωση κρατώνχωρίς πολιτική συγκέντρωση. Κατά κανόνα, απουσιάζει ένα ενιαίο σύνταγμα, δεν υπάρχουν κοινά διοικητικά όργανα και αρχές. Δημιουργείται μια συνομοσπονδία για πολιτικούς, οικονομικούς ή στρατιωτικούς σκοπούς. Οι συνομοσπονδίες, για παράδειγμα, είναι η Ελβετία, η Βοσνία και η Ερζεγοβίνη.

Μια ενιαία κατάσταση είναι μια μορφήκρατική δομή, η οποία χαρακτηρίζεται από τη διαίρεση του εδάφους της χώρας σε διοικητικές εδαφικές μονάδες που δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά κρατικής κυριαρχίας, τα οποία υπάγονται στα όργανα της κεντρικής κυβέρνησης. Σε αυτά τα κράτη είναι δυνατή η μεταφορά: της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Λευκορωσίας κ.λπ. Οι σύγχρονες αστικές χώρες έχουν ως επί το πλείστον ακριβώς αυτή τη μορφή. Επιπλέον, είναι εγγενές σε ορισμένα θέματα του ομοσπονδιακού κράτους (για παράδειγμα, οι δημοκρατίες που είναι μέλη της Ρωσικής Ομοσπονδίας).

Μια ενιαία κατάσταση έχει μια σειρά από χαρακτηριστικά:

• ένα ενοποιημένο σύνταγμα ·
• τα συστατικά μέρη του κράτους (περιφέρειες, περιφέρειες, τμήματα) δεν διαθέτουν κρατική κυριαρχία ·
• μία συστατική δύναμη ·
• γενικό σύστημα νομοθεσίας ·
• ένα ενοποιημένο νομισματικό σύστημα, πιστωτική και φορολογική πολιτική ·
• μία ιθαγένεια ·
• ενιαία ανώτατα όργανα κρατικής εξουσίας και ένοπλες δυνάμεις ·
• οι εξωτερικές κρατικές σχέσεις εκτελούνται από τα κεντρικά όργανα.
• Για τα μικρά έθνη, επιτρέπεται η νομοθετική και εθνική αυτονομία.

Ταξινόμηση

Μια ενιαία κατάσταση μπορεί να συγκεντρωθείή αποκεντρωμένη. Στην πρώτη περίπτωση, τα κεντρικά όργανα της κρατικής εξουσίας από τις διοικητικές-εδαφικές μονάδες των υπαλλήλων που διορίζονται στη διοίκηση (π.χ. Τουρκμενιστάν), ενώ η δεύτερη - που εκλέγονται από τις τοπικές (Βασίλειο της Ισπανίας). Το πιο κοινό σχετικά αποκεντρωμένο κράτος, στο οποίο οι λειτουργίες και το διοικητικό συμβούλιο εκλέγεται από τους πολίτες και διορισμένους αξιωματούχους (Τουρκική Δημοκρατία).

Το ενιαίο κράτος είναι απλό, γιαπου χαρακτηρίζεται μόνο από τη διοικητική-εδαφική διαίρεση (Λευκορωσία, Πολωνία κ.λπ.) και είναι δύσκολο - όταν περιλαμβάνει πολιτικές αυτονομίες και αποικίες (Γαλλία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία).

Η αρμοδιότητα των αυτόνομων οντοτήτων καθορίζεται στοΣύνταγμα της χώρας ή ειδικός νόμος. Διακρίνονται σε: εταιρική, προσωπική και εδαφική. Ορισμένες αυτονομίες προκύπτουν σε σχέση με τις γλωσσικές κοινότητες, η δεύτερη - με τη διάσπαρτη κατοικία των εθνοτικών ομάδων και η τρίτη - με έναν συμπαγή οικισμό. Οι αυτονομίες όσον αφορά τις εξουσίες χωρίζονται σε διοικητικές και πολιτικές. Οι τελευταίοι έχουν μόνο λίγα σημάδια κρατικότητας.

Μια ενιαία κατάσταση μπορεί να είναι με μία(όπως η Ουκρανία, όπου η Κριμαία είναι μια αυτόνομη δημοκρατία), με πολλές (Ισπανία) και με διαφορετικά επίπεδα (Κίνα με τις αυτόνομες περιφέρειες, κομητείες και επαρχίες της).

Σε οποιαδήποτε μορφή, ένα κοινόσε περίπτωση που τα όργανα αυτονομίας δεν συμμορφωθούν με το σύνταγμα. Υπάρχουν χώρες στις οποίες να απαγορεύεται η αυτόνομη εκπαίδευση (για παράδειγμα, η Βουλγαρία).