Φιλελεύθερη ιδεολογία

Η φιλελεύθερη ιδεολογία είναι μια λαϊκή διδασκαλία,οι κύριες αρχές της οποίας διαμορφώθηκαν τον 17ο αιώνα. Η εμφάνισή του συνδέεται άμεσα με τις αστικές επαναστάσεις που έλαβαν χώρα τον 17ο και 18ο αιώνα. Υπήρξε ένας αγώνας εναντίον των επιζώντων της φεουδαρχίας, χαρακτηριστικών της εποχής εκείνης. Υπήρξε σχηματισμός του καπιταλισμού. Κατά συνέπεια, μια νέα εποχή απαιτούσε μια διδασκαλία που θα αντιστοιχούσε στο πνεύμα της εποχής, αφού οι προηγούμενες μεγάλες πολιτικές ιδεολογίες είχαν σταματήσει να αντεπεξέρχονται στο έργο τους. Έγιναν, ο λεγόμενος, φιλελευθερισμός.

Η ιδεολογία αυτή διαμορφώθηκε υπό την επίδραση τηςΤα έργα των επιστημόνων όπως J. Mill, J. Locke, A. Smith και πολλοί άλλοι. Οι βασικές αρχές αυτής της άσκησης συμπεριλήφθηκαν στη «Δήλωση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» του μοντέλου του 1789, καθώς και στο Σύνταγμα της Γαλλίας, που εκδόθηκε το 1791.

Τι βασικές ιδέες φέρνει τόσο δημοφιλέςτρέχουσα, ως φιλελεύθερη ιδεολογία; Η θεμελιώδης αρχή είναι ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες είναι πιο σημαντικά από τις ανάγκες του κράτους και της κοινωνίας. Δηλαδή, ο φιλελευθερισμός διακήρυξε τον ατομικισμό. Ο κύριος σύνδεσμος σε αυτό το δόγμα είναι η οικονομική ελευθερία, δηλαδή η ευκαιρία να διεξαχθούν με επιτυχία επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η βασική αρχή του φιλελευθερισμού είναι επίσης η σημασία και η προτεραιότητα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας ενώπιον του κράτους.

Ας εξετάσουμε τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της διδασκαλίας. Πρώτον, η φιλελεύθερη ιδεολογία αναλαμβάνει την ατομική ελευθερία του πολίτη. Δεύτερον, στη διδασκαλία, είναι σημαντικό να προστατευθούν όλα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Τρίτον, είναι η ελευθερία να διεξάγονται επιχειρηματικές δραστηριότητες και η προτεραιότητα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας επί ακινήτων. Τέταρτον, η σημασία της ισότητας των ευκαιριών είναι μεγαλύτερη από την κοινωνική ισότητα. Πέμπτον, αυτή είναι η κατανομή της κοινωνίας των πολιτών και του κράτους. Έκτον, αυτή είναι η νομική ισότητα των ανθρώπων. Έβδομη, αυτές είναι ελεύθερες εκλογές για όλους τους κλάδους της εξουσίας. Όγδοο, είναι η σημασία της ιδιωτικής ζωής ενός ατόμου και η εγγύηση της μη παρέμβασης από το κράτος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κλασική φιλελεύθερηη ιδεολογία έχει οδηγήσει σε κάποια αρνητικά φαινόμενα. Πρώτον, είναι μεγάλη διαφορά μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων. Δεύτερον, πρόκειται για απεριόριστο ανταγωνισμό, ο οποίος οδήγησε στην απορρόφηση μικρών οργανισμών από μεγαλύτερες. Στην οικονομία και το πολιτικό μονοπώλιο άρχισαν να επικρατούν, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές ιδέες του φιλελευθερισμού.

Η νέα "άνθηση" αυτής της διδασκαλίας άρχισε τον 20ό αιώνα. Αυτή τη στιγμή, μετά από πολυάριθμες συζητήσεις, αναθεωρήθηκαν ορισμένες ιδέες του φιλελευθερισμού. Η ίδια η διδασκαλία μετονομάστηκε. Τώρα ονομάζεται "νεοφιλελευθερισμός". Εξετάστε τις διαφορές του από τις κλασικές διδασκαλίες. Μια νέα φιλελεύθερη πολιτική ιδεολογία προϋποθέτει συμφωνία μεταξύ των υφισταμένων και των διαχειριστών. Μεταφέρει μαζί της τις ιδέες της δημοκρατίας, δηλαδή την υποχρεωτική συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική ζωή. Η βελτιωμένη διδασκαλία λαμβάνει υπόψη τη σημασία της κρατικής ρύθμισης στον κοινωνικό και οικονομικό τομέα (συμπεριλαμβανομένου του περιορισμού του σχηματισμού μονοπωλίων). Ο νεοφιλελευθερισμός συνεπάγεται τη χορήγηση ορισμένων κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδίως του δικαιώματος συντάξεων, της εργασίας και της εκπαίδευσης. Η διδασκαλία περιλαμβάνει την προστασία των ανθρώπων από διάφορες αρνητικές συνέπειες και επιρροές του συστήματος της αγοράς.

Ο βελτιωμένος φιλελευθερισμός είναι δημοφιλήςπιο αναπτυγμένες χώρες. Ο νεοφιλελευθερισμός χρησιμεύει ως βάση για το σχηματισμό ενός κράτους που εξασφαλίζει την ισότητα των πολιτών, την κανονική ανάπτυξη μιας οικονομίας της αγοράς και τη διασφάλιση της παροχής βασικών ελευθεριών σε κάθε άτομο. Προς το παρόν, αυτή η διδασκαλία θεωρείται μία από τις κύριες πολιτικές ιδεολογίες.