Συνολικός ισολογισμός

Ως κύρια πηγή πληροφοριώνγια τους οικονομικούς αναλυτές είναι ο ισολογισμός, ο οποίος περιέχει όλα τα στοιχεία για τις υποχρεώσεις και τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης, που εκφράζονται στην αποτίμηση. Ενώ ένας έμπειρος αναλυτής χρειάζεται μόνο μια ματιά στον ισολογισμό προκειμένου να λάβει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, είναι ακόμη πιο βολικό να χρησιμοποιήσει το συνολικό υπόλοιπο. Ας υπολογίσουμε τι είναι.

Συγκεντρωτικός Ισολογισμός: Παράδειγμα

Το οικονομικο-μαθηματικό λεξικό λέει ότι,αυτή η συνάθροιση πρέπει να νοείται ως ενοποίηση και συσσωμάτωση δεικτών από ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Η κύρια διαφορά μεταξύ αυτού του ισοζυγίου και του συνηθισμένου είναι ότι η ομαδοποίηση των αντικειμένων γίνεται σύμφωνα με το οικονομικό περιεχόμενο. Το συγκεντρωτικό υπόλοιπο είναι μια εικόνα στο σύνολό της, ενώ η συνηθισμένη είναι μια σειρά λεπτομερειών.

Εάν αναλύσετε τους δείκτες ρευστότητας, μπορείτε να δώσετε προσοχή στη συχνότητα των τύπων. Με άλλους οικονομικούς λόγους, το ίδιο μπορεί να παρατηρηθεί.

Το συγκεντρωτικό υπόλοιπο παρέχει μια ευκαιρίαγια τον υπολογισμό των συντελεστών, χωρίς να χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες διαδικασίες ξανά και ξανά. Ως αποτέλεσμα, έχουμε μια ανάλυση πολύ πιο γρήγορα, και αυτή η ισορροπία μας επιτρέπει να υπολογίσουμε πολύ γρήγορα πολλούς δείκτες: σταθερότητα, κύκλο εργασιών, ρευστότητα. Το συγκεντρωτικό υπόλοιπο είναι πολύ πιο εύκολο να διαβαστεί, επιπλέον, σε αυτή τη μορφή είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα διεθνή πρότυπα αναφοράς. Αξίζει όμως να υπενθυμίσουμε ότι ο πιο σημαντικός συνδυασμός δεικτών, η λιγότερο ποιοτική και εις βάθος ανάλυση, επιτρέπει την παραγωγή αυτών των δεδομένων.

Ενδεικτική ανάλυση μπορεί να γίνει μόνομετά την προσαρμογή του συνολικού υπολοίπου. Ταυτόχρονα, η διάρθρωση του ισολογισμού θα παραμείνει αμετάβλητη, όπως είναι συνηθισμένο να κατανέμεται το ενεργητικό (σταθερό και τρέχον), κεφάλαιο (δική του και δανειοληψία), η εξίσωση του βασικού ισολογισμού παραμένει αμετάβλητη. Στα πλαίσια των τμημάτων, γίνεται ομαδοποίηση μεμονωμένων άρθρων, δεδομένου ότι τα αποτελέσματα των τμημάτων του ισολογισμού δεν αντιστοιχούν πλήρως στην οικονομική ουσία των ονομάτων. Για παράδειγμα, στον ισολογισμό το αποτέλεσμα του δεύτερου τμήματος ονομάζεται περιουσιακά στοιχεία ανακύκλωσης. Ωστόσο, συμπεριλαμβάνονται οι εισπρακτέοι λογαριασμοί, όπου οι πληρωμές αναμένονται περισσότερο από ένα χρόνο από τώρα. Εάν καταρτιστεί συνολικό υπόλοιπο, τότε αυτές οι απαιτήσεις αποκλείονται από τα κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας κανόνας για την εφαρμογή του. Κατά τη διαδικασία συγκέντρωσης του ισοζυγίου, πρέπει να βασίζεται στην κοινή λογική και την κατανόηση της ουσίας των στοιχείων του ισολογισμού από οικονομική άποψη.

Ο σκοπός της ανάλυσης αυτού του τύπου ισορροπίας είναιλαμβάνοντας μια προκαταρκτική γνώμη σχετικά με τη δομή και τη δυναμική των πιο σημαντικών δεικτών της εταιρείας. Για το σκοπό αυτό, οι δείκτες του ισολογισμού ταξινομούνται σε οκτώ κύριες κατηγορίες, με τα στοιχεία ενεργητικού να ταξινομούνται ανάλογα με το βαθμό ρευστότητας και τις υποχρεώσεις ανάλογα με τον επείγοντα χαρακτήρα των πληρωμών. Οι ομάδες θα πρέπει να σχηματίζονται λαμβάνοντας υπόψη την αναπροσαρμογή της σύνθεσής τους, με βάση τη ρευστότητα των περιουσιακών στοιχείων και τους όρους πληρωμών για τις υποχρεώσεις που καθορίζονται με βάση τις πληροφορίες από τον ισολογισμό.

Η συνολική κατάσταση αποτελεσμάτων παρουσιάζεται καλύτερα με τη μορφή ενός συνόλου τέτοιων δεικτών:

- έσοδα ·

- δαπάνες που συνδέονται με τις συνήθεις δραστηριότητες, οι οποίες περιλαμβάνουν το κόστος των πωληθέντων αγαθών, των έργων, των υπηρεσιών ή των προϊόντων, τα έξοδα διαχείρισης και εμπορικής φύσεως ·

- κέρδη που εισπράττονται μέσω πωλήσεων ·

- άλλα αποτελέσματα, τα οποία διαμορφώνονται με τη μορφή διαφοράς μεταξύ λειτουργικών εξόδων και εσόδων.

- κέρδος που εισπράττεται μέσω της φορολογίας

- αναβαλλόμενους φόρους και τρέχοντες φόρους εισοδήματος,

- καθαρά κέρδη.

Για όλα αυτά τα άρθρα, γίνεται ο υπολογισμός των δεικτών δομής και των ρυθμών αύξησης των δεικτών με ειδικές φόρμουλες.