Υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση ως στοιχείο κρατικής υποστήριξης του πληθυσμού

Η ζωή είναι γεμάτη από όχι μόνο ευχάριστες στιγμές, αλλά καιαπογοητεύσεις. Ναι, δεν μπορούμε να προστατευθούμε από κανένα πρόβλημα, αλλά κάθε πρόσωπο μπορεί να ασφαλιστεί εθελοντικά σε περίπτωση απρόβλεπτων καταστάσεων. Το κράτος, προκειμένου να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών οι οποίοι, λόγω διαφόρων συνθηκών, δεν μπορούν να ασκήσουν εργασιακή δραστηριότητα, εισήγαγε την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Ο ομοσπονδιακός νόμος «για τις βασικές αρχές της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης» τέθηκε σε ισχύ στις 16 Ιουλίου 1999. Επίσης, υποστηρίζεται από αρκετούς άλλους ομοσπονδιακούς νόμους και νόμους. Από τότε, κάθε πολίτης που επιθυμεί να βρει εργασία πρέπει να υπογράψει σύμβαση, σύμφωνα με την οποία υποχρεούται να καταβάλλει μηνιαία ασφάλιστρα. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από φόρο κοινωνικής ασφάλισης.

Γνώμες σχετικά με το αν είναι απαραίτητο καθόλουυποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση, φυσικά, διαιρεμένη. Μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν τίποτα χρήσιμο σε αυτό, ενώ άλλοι, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι όλα συμβαίνουν στη ζωή, συμφωνούν πλήρως με την αναγκαιότητα της ύπαρξής του. Πού μπορεί να παρουσιαστεί αυτή η κρατική στήριξη; Η υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση εκδηλώνεται σε περίπτωση εμφάνισης ενός από τους ακόλουθους ασφαλιστικούς κινδύνους:

· Ένας εργαζόμενος πολίτης χρειάζεται υγειονομική περίθαλψη για λόγους υγείας.

· Κατά τη διάρκεια της εργασιακής διαδικασίας, ένας εργαζόμενος τραυματίστηκε ή αναπτύχθηκε μια επαγγελματική ασθένεια.

• Υπήρξε προσωρινή αναπηρία.

· Προσβλητική μητρότητα, φροντίδα για παιδί έως 1,5 ετών.

· Η απώλεια του επιζώντος.

· Ο υπάλληλος αναγνωρίστηκε επισήμως ως άνεργος.

· Αναπηρία.

• Θάνατος του ασφαλισμένου ή άλλων μελών της οικογένειας που ήταν συχνά ανάπηροι, οι οποίοι δεν τον υποστήριζαν, οι οποίοι ήταν εξαρτημένοι από αυτόν.

Από όλα αυτά μπορούμε να καταλήξουμε στο ακόλουθο συμπέρασμα: εάν ένας εργαζόμενος δεν πρόκειται να καταβάλει ασφάλιστρα και τότε πέσει σε μία από τις καταστάσεις που περιγράφονται παραπάνω, μπορεί εύκολα να πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας. Με άλλα λόγια, στερείται κρατικής υποστήριξης, η οποία θα μπορούσε να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής.

Η κοινωνική ασφάλιση ενός εργαζομένου αποτελεί εγγύησηΤο γεγονός ότι ένα άτομο δεν θα μείνει μόνο του με τα προβλήματά του. Κάθε ασφαλιστικός κίνδυνος υποστηρίζεται από ορισμένες πληρωμές σε μετρητά, το ύψος των οποίων καθορίζεται μετά την υποβολή των εγγράφων στην ασφαλιστική εταιρεία που χρησιμεύουν ως βάση για το διορισμό τους. Οι τύποι ασφαλιστικών πληρωμών περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

· Πληρωμή όλων των εξόδων για τη θεραπεία ενός υπαλλήλου σε ένα ιατρικό ίδρυμα.

· Σύνταξη γήρατος, αναπηρίας, απώλεια οικογενειακού συντρόφου ·

· Επίδομα προσωρινής ανικανότητας προς εργασία.

· Παροχές που συνδέονται με τη λήψη εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας.

· Επίδομα για την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και την παιδική μέριμνα έως ότου φθάσει στην ηλικία ενός και ενός έτους.

· Εφάπαξ επίδομα για εγγραφή στα αρχικά στάδια της εγκυμοσύνης και κατά τη γέννηση ενός παιδιού.

· Πληρωμή κουπονιών για θεραπεία σε σανατόριο και spa.

· Παροχή για ταφή.

Ο ασφαλισμένος δικαιούται να λάβειασφαλιστικές πληρωμές, καθώς και για την προστασία των δικαιωμάτων τους σε περίπτωση παραβίασης τους. Επίσης, ο ασφαλισμένος υποχρεούται να κάνει τις μηνιαίες εισφορές, εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά από το κράτος, και σε εύθετο χρόνο για να παρέχουν όλα τα έγγραφα που μπορεί να απαιτήσει την ασφαλιστική εταιρεία ή τον ασφαλιστή. Με τη σειρά του, το πρόσωπο που πραγματοποιεί την ασφάλιση, έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από τον ασφαλισμένο τα απαραίτητα έγγραφα για να προβεί σε συμπληρωματικές γνώσεις για τη δημιουργία του ασφαλισμένου κινδύνου, για τη συλλογή εξαιρετική συμβολή εάν είναι απαραίτητο. Σε συμμόρφωση με όλες τις απαιτήσεις του ασφαλιστή απαιτείται είτε να αρνηθεί την πληρωμή (αν δεν έχει επιβεβαιωθεί ο ασφαλιστικός κίνδυνος), ή να αναθέσει την πληρωμή με βάση τον τύπο του ασφαλιστικού κινδύνου.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η υποχρεωτική κοινωνικήη ασφάλιση ισχύει για όσους δεν απασχολούνται επισήμως. Πριν κάνετε τη σωστή απόφαση, θα πρέπει να σκεφτείτε καλά τι είναι καλύτερο: να πληρώσει τους φόρους και να λαμβάνουν κρατική υποστήριξη ή την απληστία, τη φτώχεια και την απελπισία στις δύσκολες στιγμές της ζωής.

</ p>