Λογιστικό κέρδος

Ένα από τα πιο σύνθετα και θεμελιώδητα θέματα λογιστικής είναι το ζήτημα του προσδιορισμού των οικονομικών αποτελεσμάτων. Για να το λύσουν, τέτοιες έννοιες όπως το «οικονομικό» και το «λογιστικό» κέρδος χωρίστηκαν. Πώς διαφέρουν αυτές οι έννοιες; Το λογιστικό κέρδος είναι το κέρδος που υπολογίζεται σύμφωνα με τους ισχύοντες λογιστικούς κανόνες. Αναφέρεται στις καταστάσεις αποτελεσμάτων χρήσεως. Πρόκειται για τη διαφορά μεταξύ των εισοδημάτων που αναγνωρίζονται κατά την περίοδο αναφοράς και του κόστους (έξοδα). Το λογιστικό κέρδος είναι ένα χρηματοοικονομικό αποτέλεσμα που προσδιορίστηκε κατά την περίοδο αναφοράς με βάση λογιστικά στοιχεία για διάφορες επιχειρηματικές συναλλαγές και αξιολόγηση όλων των στοιχείων του ισολογισμού. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι υπολογισμού των δεικτών κέρδους του οργανισμού, αλλά σχεδόν όλοι τους είναι ενωμένοι με την εφαρμογή της αρχής του ιστορικού κόστους (τιμή κόστους απόκτησης) και της μεθόδου του δεδουλευμένου, κατά την εκτίμηση όλων των εξόδων.

Το λογιστικό κέρδος παραδοσιακά βασίζεται σε τέτοιες έννοιες:

- διατήρηση του κεφαλαίου ή διατήρηση της ευημερίας ·

- Αύξηση κεφαλαίου ή αποτελεσματικότητας.

Σύμφωνα με την πρώτη έννοια, το κέρδος (χρηματοοικονομικήαποτέλεσμα) είναι η αύξηση των ιδίων κεφαλαίων που ελήφθησαν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το κέρδος θεωρείται ως αποτέλεσμα της βελτίωσης της ευημερίας του οργανισμού. Αυτή η έννοια βασίζεται σε αλλαγές στις υποχρεώσεις (πηγές κεφαλαίου) και σε στοιχεία ενεργητικού (κεφάλαια). Στην περίπτωση αυτή, τα έσοδα της εταιρείας αναγνωρίζονται μόνο σε περίπτωση μείωσης των υποχρεώσεων ή αύξησης του ενεργητικού. Το λογιστικό κέρδος θεωρείται ως αύξηση των ιδίων οικονομικών πόρων της εταιρείας και η ζημία - ως μείωση.

Σύμφωνα με τη δεύτερη έννοια, το κέρδος μιας επιχείρησης είναιτη διαφορά μεταξύ εσόδων και δαπανών και το μέτρο απόδοσης. Το λογιστικό κέρδος σε αυτή την περίπτωση είναι το αποτέλεσμα του σωστού διαχωρισμού των εισπραχθέντων εσόδων και των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για τις περιόδους αναφοράς. Με την προσέγγιση αυτή, τα έσοδα και οι δαπάνες που σχετίζονται με μελλοντικές περιόδους αναγνωρίζονται ως περιουσιακό στοιχείο ή υποχρέωση, ανεξάρτητα από το αν αντιπροσωπεύει πραγματική μελλοντική εκροή ή εισροή οικονομικών πόρων. Στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, το περιουσιακό στοιχείο αντιμετωπίζεται ως κόστος που μεταφράζεται σε κόστος και οι υποχρεώσεις είναι εισοδήματα που αργότερα καθίστανται αξίες. Στην ουσία, μια τέτοια προσέγγιση είναι η βάση για την έννοια της διπλής εισόδου που χρησιμοποιείται στη λογιστική, μέσω της οποίας προσδιορίζεται ένα διπλό οικονομικό αποτέλεσμα. Η ερμηνεία αυτή ερμηνεύεται αφενός ως αύξηση των ιδίων κεφαλαίων (αντιπροσωπεύει ένα στατιστικό μοντέλο του ισολογισμού) και, αφετέρου, ως διαφορά μεταξύ εσόδων και δαπανών (αντιπροσωπεύει το οικονομικό μοντέλο του ισολογισμού).

Το λογιστικό κέρδος ως δείκτης του χρηματοοικονομικού αποτελέσματος παρουσιάζει ορισμένες ελλείψεις:

- δεν υπάρχει σαφής και αναμφισβήτητη διατύπωση αυτής της έννοιας ·

- με διαφορετικές προσεγγίσεις για τον προσδιορισμό του εισοδήματος και των εξόδων, ορισμένοι από τους δείκτες κερδών καθίστανται ασύμβατοι.

- Η πληθωριστική συνιστώσα συχνά περιορίζει τη συγκρισιμότητα των πληροφοριών για το κέρδος για αρκετές περιόδους αναφοράς.

Το ποσό που αναφέρεται στα λογιστικά βιβλίατα κέρδη δεν δώσει μια σωστή εκτίμηση της αύξησης ή υπεξαίρεση κεφαλαίων κατά την περίοδο αναφοράς, καθώς δεν βρίσκουν πλήρη αντανάκλαση που παράγεται οικονομικό κόστος για να προσελκύσουν ορισμένους τύπους των πόρων σε αυτές τις οικονομικές καταστάσεις.

Προσπάθεια για αξιόπιστη αξιολόγηση της αποτελεσματικότηταςΗ πρωτεύουσα της επιχείρησης οδήγησε στη χρήση της σύγχρονης πρακτικής ενός τέτοιου δείκτη ως οικονομικού κέρδους. Ο όρος αυτός συνήθως θεωρείται ως αύξηση της οικονομικής αξίας ενός οργανισμού. Το οικονομικό κέρδος ορίζεται συνήθως ως η διαφορά μεταξύ της απόδοσης του κεφαλαίου και του μέσου σταθμικού κόστους του, πολλαπλασιασμένου με το επενδυμένο ποσό.

Το οικονομικό και λογιστικό κέρδος διαφέρειδεδομένου ότι το δεύτερο είναι ανώτερο από το πρώτο από το ποσό του αχρησιμοποίητου κόστους ευκαιρίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το οικονομικό κέρδος είναι το κύριο κριτήριο για τον προσδιορισμό της αποτελεσματικότητας των πόρων της εταιρείας.